Love, soul mates and letting go

Ek is steeds (!) besig om Elizabeth Gilbert se Eat, Pray, Love te lees. Ek vorder heelwat stadiger as wat ek gewoonlik lees - vir die blote feit dat ek min tyd aan lees spandeer deesdae…

Maar hoe verder ek lees, hoe meer waarhede val my op. Ek het reeds in Hoe bedaar storms? na van die waarhede verwys en ook in my kommentaar op Weekends. Ek vermoed daar gaan nog baie verwysings na die waardhede wees wat in die volgende 192 bladsye gaan uitkom.

Soos die onderstaande paragraaf op bl 157:Big deal. So you fell in love with someone. Don’t you see what happened? This guy touched a place in your heart deeper than you though you were able to reach, I mean you got zapped, Kiddo. But that love you felt, that’s just the beginning. You just got a taste of love. That’s just limited little rinky-dink mortal love. Heck, Groceries – you have the capacity to someday love the whole world. It’s your destiny.”

Hoe waar is dit nie net nie? Mens kom uit ‘n verhouding en ervaar soveel pyn en dink dat jy nooit oor daardie pyn gaan kom nie, want jy het nog nooit so lief gehad nie. Maar dan staan jy een oggend op en jy kan dit nie meer onthou nie – jy weet dit was daar; jy weet dat die liefde baie goed gevoel het; en jy weet die seer was baie seer. Maar presies hoe dit op daardie oomblik gevoel het, kan jy nie eintlik meer onthou nie. En dit maak regtig nie meer saak nie.

Dan begin jy opgewonde uitsien na die volgende liefde – want jy weet jy kan nog soveel liewer wees as wat jy gedink het menslik moontlik is. Jy kan nie wag om dit vir die persoon te gee wat jou liefde waardig is nie.

Later, op dieselfde bladsy, sê Liz vir Richard dat David haar soul mate was, waarop hy haar antwoord met wat hy dink ‘n soul mate is – ek hou baie van hierdie gedeelte van sy verduideliking:

“Your problem is you don’t know understand what that word means. People think a soul mate is your perfect fit, and that’s what everyone wants. But a true soul mate is a mirror, the person who shows you everything that’s holding you back, the person who brings you to your attention so you can change your life. A true soul mate is probably the most important person you’ll ever meet, because they tear down your walls and smack you awake.”

Dan gaan Liz weer aan oor hoe lief sy vir David is en hoeveel sy hom mis en sê Richard vir haar iets waarmee ek kan identifiseer en waarvan ek kan getuig.

Ek kan hiermee identifieer, omdat dit (ongelukkig) net sowel van my karakter gesê kon word:
“So miss him. Send him love and light every time you think about him, and then drop it. You’re just afraid to let go of the last bits of David because then you’ll be alone, and Liz Gilbert is scared to death of what will happen if she’s really alone.”

Maar van die volgende gedeelte kan ek met blydskap getuig, want dit is presies wat met my gebeur het toe ek ‘laat gaan’ het:“But here’s what you gotta understand, Groceries. If you clear out all that space in your mind that you’re using right now to obsess about this guy, you’ll have a vacuum there, an open spot – a doorway. And guess what the universe will do with that doorway? It will rush in – God will rush in – and fill you with more than you ever dreamed.”

Sover is hierdie die mooiste hoofstuk van die boek vir my. Al lees jy nie die hele boek nie, doen moeite en lees hoofstuk 48 (ek vermoed daar gaan dalk nog hoofstukke kom waarvan ek dit gaan sê.)