Ek is al twee (baie besige) weke agter die tyd met wat ek al wou en moes skryf. Dis juis my besige, gejaagde lewe, wat my weer laat terugdink aan die heerlike, rustige en ontspanne naweek van twee weke gelede waaroor ek wil skryf.
Dit was naweek wat ek iets van die Psalmdigter se ervaring beleef het. Ek het opgekyk na die berge en geweet waarvandaan my hulp kom. My hulp kom van die Here wat hemel en aarde gemaak het. Ek het die grootheid van die berge aanskou en die pragtige natuur ingedrink – en ek weet dat die Almagtige God, wie se grootheid maar net deels in die pragtige berge manifesteer, my hulp is. (Daar is ook soveel ander wonderlike werke waarin ek Hom daagliks sien en mee geseën word.)
Dit was 'n naweek waar ek midde-in hierdie pragtige grootheid sommer net kon lees en ontspan, na die mooi natuur en veral die amfiteater kyk, en lekker saam met my Liefie en goeie vriende kuier. Ons het die heerlike voorreg gehad om in die Mahai Kamp van die Royal Natal National Park te gaan kamp.
Ons het ver gery, ons op slegte paaie met baie padwerke bevind; Sondagoggend het ons in reënweer kamp opgeslaan voor ons weer die terugtog aangepak het, maar die kort rukkie het my batterye herlaai en herinner waar my hulp vandaan kom.
