Wednesday 24 June 2009

Woolies-koekies

Ek het vanoggend die onderstaande epos gekry. Ek het geen idee of dit waar is of nie (ek twyfel eintlik sterk), maar ek het gedink dis 'n goeie storie en die resep lyk yummie! Dus deel ek dit ook hier.
Woolworths, if you don't know already, is a very expensive clothing and supermarket outlet (they sell a typical R50 T-shirt for R150). My daughter and I had just finished lunch at a Woolies Cafe in Hyde Park, Johannesburg. Because both of us are such biscuit lovers, we decided to try the 'Woolies Cookie'. It was so excellent that I asked if they would give me the recipe. The waitress said with a small frown, 'I'm afraid not, but you can buy the recipe.'

I asked how much, and she responded; 'Only two fifty - it's a great deal'

I agreed to that, and told her to add it to my bill.

Thirty days later, I got my Visa statement, and the Woolworths charge was R485. I looked at it again, and I remembered I had only spent R49.95 for two sandwiches and about R120 for a scarf. At the bottom of the statement, it said, 'Cookie Recipe - R250.00'. That was outrageous!

I called Woolworths Accounting Department and told them the waitress had said it was 'two fifty', which clearly does not mean 'two hundred and fifty rands' by any reasonable interpretation of the phrase. Woolworths refused to budge. They would not refund my money because according to them 'What the waitress told you, is not our problem. You have already seen the recipe. We absolutely will not refund your money.'

I explained to the Accounting Department lady the criminal statutes which govern fraud in the state of Gauteng. I threatened to report them to the Better Business Bureau and The Attorney-General's office. I was basically told 'Do what you want. Don't bother thinking of how you can get even, and don't bother trying to get any of your money back.'

I said, OK, you've got my R250, and now I'm going to have R250 worth of fun. I told her that I was going to see to it that every cookie lover in the world with an e-mail account gets a R250 cookie recipe from Neiman-Marcus for free. She replied, 'I wish you wouldn't do that.' I said, 'Well, perhaps you should have thought of that before you RIPPED ME OFF!' and slammed down the phone.

So here it is! Please pass it on to everyone you can possibly think of. I paid R250 for this, and I don't want Woolworths to EVER make another cent from this recipe!

WOOLIES COOKIES
(Recipe may be halved as this makes heaps)

2 (500 ml) cups butter
680 g chocolate chips
4 (1000 ml) cups flour
2 (500 ml) cups brown sugar
2 tsp. (10 ml) Bicarbonate of soda
1 tsp. (5 ml) salt
2 (500 ml) cups sugar
500 g Grated Cadbury chocolate
5 (1250 ml) cups blended oatmeal
4 eggs
2 tsp. (10 ml) baking powder
2 tsp. (10 ml) vanilla
3 cups (375 ml) chopped nuts (optional)

Measure oatmeal, and blend in a blender to a fine powder. Cream the butter and both sugars. Add eggs and vanilla, mix together with flour, oatmeal, salt, baking powder, and bicarbonate of soda. Add chocolate chips, grated Chocolate and nuts. Roll into balls, and place two inches apart on a cookie sheet. Bake for 10 minutes at 180 C.

The above quantities make 112 cookies.

Tuesday 23 June 2009

Klein vreugdes

Uit die aard van my werk lees ek oor 'n groot aantal onderwerpe en vakgebiede – vandag werk ek aan 'n dokument oor literatuurteorie. En wat 'n vreugde is dit nie!

Vandag is 'n grou en hartseer begrafnisdag, maar vanuit die teks waaraan ek werk, kom spring 'n gunsteling Ingrid Jonker-gedig op my skerm en maak my dag so 'n stukkie beter. En ek besef daar is soveel klein vreugdes in die lewe wat ons nie durf miskyk nie.

Bitterbessie dagbreek
Bitterbessie dagbreek
bitterbessie son
'n spieël het gebreek
tussen my en hom

Soek ek na die grootpad
om daarlangs te draf
oral draai die paadjies
van sy woorde af

Dennebos herinnering
dennebos vergeet
het ek ook verdwaal
trap ek in my leed

Pappegaai-bont eggo
kierang kierang my
totdat ek bedroë
weer die koggel kry

Eggo is geen antwoord
antwoord hy alom
bitterbessie dagbreek
bitterbessie son

Monday 15 June 2009

Kookles

Ek is nie seker of ek dit sou glo as iemand my vertel het hoeveel pret 'n kookles kan wees nie. Vrydagaand het ons 'n kookles bygewoon as deel van 'n groep van 10 mense vir 'n vriend se verjaardag.

Ons het hope pret gehad! Ek het lanklaas so lekker saam vriende gelag en gekuier. Dit was so anders as die gewone verjaardagpartytjie waar jy gewoonlik aan tafel sit en kuier terwyl jy bedien word.

Vrydag het ons die Italiaanse kookklas by
Antoinette's Cookery School in Centurion bygewoon. Ons is met 'n glasie sjerrie deur Antoinette verwelkom – sy is 'n vriendelike innemende mens wat ons dadelik tuis laat voel het. Ek het later gedink dat haar persoonlikheid 'gemors' sou wees as sy bloot net 'n sjef was wat êrens in 'n kombuis agter potte gestaan het. Sy is perfek om 'n kookskool te bestuur en klasse aan te bied.

Sy het ons eers bietjie agtergrond gegee oor Italiaanse kos en olyfolie en ons selfs aan verskillende tipes olyfolie laat proe. En toe begin die pret.

Die eerste dis was nagereg (omdat dit die langste neem om te stol). Eiers is geskei waarna ons verwoedelik met draadklitsers begin klits het om die eierwit styf te kry en daarna by die res van die bestanddele in te vou. Ons het vingerkoekies in koffielikeur laat week en in die proses het elkeen sy en haar eie klein tiramisu gebou.

Om eg Italiaans te bly, het ons focaccias gemaak. Ons het eers die deeg geknie op die maat van Abba. Ek moet sê ek is innig dankbaar vir kitsgis en dat dit nie nodig was om brood te bak soos my ouma dit gedoen het nie. Die dames s'n was plat met olywe, roosmaryn en growwe sout op terwyl die manne stromboli gemaak het gevul met songedroogde tamaties, pepers en fetakaas. En almal was vol meel.

Daarna het ons begin met die pasta. Weereens was daar oral meel. Die deeg is gemaak en uitgerol. En weer uitgerol. En nog 'n keer of twee uitgerol. En toe gesny. Toe verdeel ons is groepies van twee en elke groepie was verantwoordelik vir 'n pastasous. Ek en liefie het 'n sampioen-en-knoffelsous gemaak. Daar was ook 'n driekase-sous, hoender-en-sampioensous, frikkadelle en tamatie en 'n pastagereg met botterskorsie.

Toe al die disse eindelik gereed was, het ons om 'n lang tafel aangesit, begin smul en heerlik gekuier. Dit was die meeste pret wat ek in 'n baie lang tyd gehad het en sien uit om ook van Franse, Griekse, Marokkaanse kos en sushi by Antoinette te gaan leer.

Ek kan dit beslis aanbeveel vir enige iemand wat belangstel in 'n aandjie saam met vriende wat anders as dit is waaraan ons gewoond is.

Sunday 14 June 2009

Wat sê 'n mens?

Vroeg gisteraand kry ek 'n sms wat my tot in my diepste wese tot stilstand ruk. Dit lees: Ons Liewe Vader het besluit my liefling moet Huis toe kom. Marius is vanmiddag oorlede na hy met motorfiets geval het by Kayalami.

Wat sê 'n mens? Wat sê 'n mens vir jou vriendin van die afgelope vyf jaar wat 'n paar dae gelede nog vertel het hoe goed dit in haar gesin gaan en hoe lekker dit is om 'n 'stay at home mommy' te wees? En skielik is haar man nie meer daar nie. Skielik is haar wêreld in skerwe geruk. En steeds moet sy aangaan.

Hoe verduidelik jy vir 'n sewejarige seuntjie en sy sussie wat binnekort drie word dat Pappa nie weer huis toe kom nie? Hoe maak jy jou babadogtertjie van drie maande groot met die die wete dat sy nooit haar Pappa geken het nie.

Suretha, ek weet nie wat om vir jou te sê nie en ek weet jy weet ook nie hoe om aan te gaan nie.
Maar wat ek weet is dat jy baie sterker is as wat jy dalk nou besef.
Ek weet dat jy 'n wonderlike familie het wat jou elke dag in liefde bystaan.
Ek weet dat jy opregte vriendinne het wat in 'n oogwink daar sal wees as jy hulle nodig het.
Ek weet dat jy 'n fantastiese ma is wat jou kinders volgens Sy wil grootmaak.
Ek weet dat die Gees van God in jou is en dat jy Sy krag ken.
En ek weet dat jy weet hoe afhanklik jy daarvan is.

My liewe vriendin, ek weet steeds nie wat om vir jou te sê nie. Maar ek dra jou in my gebede. God het sy Trooster vir ons uitgestort sodat ons nooit alleen sal wees nie en ek bid dat Hy jou ook nou sal vertroos en vashou.

Friday 12 June 2009

My son

Op hierdie grou en somber Vrydag wil ek die wolke soos 'n gordyn wegtrek en die son na binne nooi. Ek wil hom nooi om met sy helder en lewegewende strale in die hoekies van my hart te kom skyn. Ek wil sy lig dáár hê waar 'n muwwe wintersgevoel dreig om nes te skop. Ek wil die son se hitte as skans gebruik teen die wêreld se koue aanslae.

Maar dan kom 'n warmte êrens vanuit my binneste en herinner my: al is die son nou agter wolke verskuil, sal sy strale nie altyd wegbly nie.


Jý is my son!

Mý son wat my met lig en lewe en warmte vul.
My son wat my vul met kosbaarhede wat ek in my hart koester; kosbaarhede wat elke dag opnuut in my lewe uitgestort word deur jou sonskyn-teenwoordigheid.

Dankie dat jy my son is!

Wednesday 10 June 2009

KOSMOS

Reeds vir 'n paar maande lank soek ons selgroep na 'n geskikte gemeenskapsprojek om by betrokke te raak. Eindelik vind ons toe 'n huis wat deel van 'n plaaslike kinderhuis vorm. Die spesifieke huis se naam is KOSMOS, en ons vind dit so gepas, want liefde KOSMOS niks.

Dit is vir my onbeskryflik hoe aansteeklik die energie en entoesiasme vir die projek is. Dit versprei soos 'n veldbrand wat almal wat daarvan hoor se harte aan die brand steek.

Daar woon 12 seuns tussen die ouderdomme van 7 en 15 jaar in hierdie huis wat almal groot behoeftes het. Aan die een kant wil ons die letterlike koue huis vir hulle warm en huislik maak. Aan die ander kant wil ons die warm liefde in ons harte met hulle deel in 'n poging om in hul emosionele en geestelike behoeftes te voorsien.

Geldelike bydraes stroom in oorvloed in en ons kon reeds vir elke seun lekker warm winterpajamas koop. Ons groot projek is egter om die papierdun matrasse met ordentlike matrasse te vervang sodat die jong lyfies elke aand 'n goeie nagrus kan hê om te verseker dat hulle deur die dag, seuns in elke sin van die word kan wees.

Dit maak my opnuut dankbaar vir wat ek het. Dankbaar dat die Vader in elkeen van my behoeftes voorsien en dat ek uit hierdie voorsiening met ander kan deel wat nie so bevoorreg is nie. Dankbaar dat ek Matteus 10:8(b) se opdrag kan uitvoer soos dit in die New Living Translation staan: "Give as freely as you have received."

Vir my is die grootste seën egter om meer as net materiële dinge vir hierdie seuns te kan gee. Ons kan Jesus se hande en voete vir hulle wees. Hierdie kinders honger na die liefde wat ons so dikwels (net soos materiële dinge) as vanselfsprekend aanvaar.

Mag elkeen van ons die liefde in ons deel waar ons ook al gaan en waar ons ook al betrokke is – en selfs op straat, want liefde KOSMOS niks.