Einde van die jaar

Vandag is (uiteindelik) my laaste werksdag vir 2006!
(En hierdie sal dan ook my laaste post vir 2006 wees.)

Gedurende die eerste week van my twee weke vakansie, gaan ek die Kersgety saam die familie spandeer en daarna nog 'n week net vir myself.

'n Week waarin ek soveel moontlik tyd met myself wil spandeer. Annelie-tyd, soos ek dit noem. 'n Tyd waarin ek sommer net wil rondry en foto-geleenthede soek; uitkom by al die boeke wat ek gedurende die jaar gekoop het maar nooit tyd gehad het om te lees nie; en al die goed wat in my kop is neerskryf. En dan natuurlik die gewone clichè-agtige, maar baie nodige einde-van-die-jaar retrospeksie...

Die tyd waarin ek alles wat ek in 2006 gedoen het en besluite wat ek geneem het gaan evalueer. Ek gaan nou nie my polse afkou oor die verkeerde besluite of die foute wat ek gemaak het nie, net daaroor besin sodat ek dit nie weer doen nie of volgende keer anders hanteer. En selfs nadink oor die 'beter' foute - die soortvan right kind of wrong' foute.

Maar vir eers, wil ek nog nie te veel daaroor dink nie - dis immers nog 'n week voor ek beplan om daarby uit te kom. Ek wil nie nou al te ernstig raak nie, ek wil nou net die vrede en vreugde en gees van Kersfees indrink en die liefdevolle saamwees met familie geniet.

Mag elkeen wat my na aan die hart lê Kersfees saam hul geliefdes geniet en mag die seën wat dit bring, regdeur 2007 met jul wees.

Melville vyfuur

Daar is ‘n buzz in die lug soos die hip en trendy van Johannesburg op ‘n bewolkte Melville se strate begin toesak. Dis vyfuur en die area begin lewe. Die tafels en stoele op die sypaadjies voor die talle quaint en queer restaurante begin volraak. Ek hou die mense dop en dink ‘n storie vir elk van hulle uit.

Twee sakemanne sit agteroor en maak hul dasse los terwyl hulle vir hul drankies wag. Beide hou hul baadjies aan – daar is ‘n byt in die lug. Die blonde een steek rustig ‘n sigaret op en dis vir my duidelik dat hulle net wil ontspan na ‘n harde dag en vergeet dat daar iets soos ‘n kantoor of moeilike kliente is.

Entjie verder sit nog twee sakemanne, maar hier is geen teken van gemaklik raak en dasse afhaal nie. Die kleiner geboude een van die twee neem leiding met bestellings toe die kelner kom hoor wat hulle wil drink. Ek wonder of hy ‘n potensiele klient onthaal en hom probeer sagmaak om maar tog daardie kontrak te teken.

Skielik is die middelpunt van belangstelling ‘n smeulende donkerkop in ‘n bloedrooi broekpak – naelpolitoer, handsak en lipstiffie met presiesie gekies om perfek daarby te pas. Sy stap met ‘n afgemetenheid na die eerste tafel van die restaurant langsaan en haar lippe vertrek in ‘n breë glimlag toe hulle oogkontak maak. Dis duidelik die blye weersiens van geliefdes.

So verkyk ek my aan groepies wat kuier of die wat alleen met ‘n laptop by ‘n tafel sit en werk. Ek wonder oor elkeen se lewe en werk en in my verbeeldingwereld maak ek ‘n storie oor elkeen op.

So verander vyfuur in skemer en die mense begin hul rekeninge betaal en plek maak vir die aand-crowd. Hiermee saam verander die atmostfees – nie sleg nie, maar anders. Want niks kom by die vibe in Melville om vyfuur nie.

gunsteling plekke

Hier is 'n paar van my gunsteling plekke - nie net oor dit alles ongelooflik mooi is nie, maar ook oor die herinneringe wat ek aan die plekke het.

West Malling in Kent op die Engelse platteland
Mpumalanga

Sorento in Italie
Die Skotse Hooglande
Parys, Frankryk

St Katherine's dock in London
Die Tuinroete aan die Kaapse Suidkus