Admiring advertising for its creativity is a bit like admiring Nazism for its cool uniforms. It's all too easy – and strangely comforting – to believe that it's truly as attractive as it initially seems. But then reality kicks in, and guiltily, you realise you've just been tempted by the sugar-coated gateway to Hell.
So skryf Chris McEvoy op Channel24 na aanleiding van die National Skirt Extension Project wat hierdie week die media se aandag getrek het. Die advertensieveldtog het verlede naweek in Sunday Times begin en Beeld het ook daaroor berig. Dit gaan daaroor dat iemand of 'n groep (niemand is seker wie nie) hulle daarvoor beywer dat die prente van dames wat op openbare toiletdeure verskyn verander moet word sodat hul rokke langer is.
Ek vind dit baie snaaks en kan nie glo dat daar enige waarheid in steek nie; die feit dat dit ‘n grap is, is waarskynlik ook die rede waarom niemand kan agterkom wie agter dit sit nie. Maar wat dit vir my belaglik maak, is dat soveel geld spandeer word aan die hele advertensieveldtog, die webblad, telefoonlyne, ens.
Ek het geen idee wat die motivering agter die hele veldtog is nie, dalk dink die wat daarvoor verantwoordelik is dat hulle genoeg geld met die verkope van plakkers en ander produkte (soos op die webblad geadverteer word) gaan maak om vir die veldtog te betaal én ‘n wins te maak. Ek twyfel sterk, maar ten minste het dit humor in my week gebring.
No comments:
Post a Comment