My verjaardag het sommer van Donderdag tot Sondag geduur – en dit was van begin tot einde baie spesiaal. Ek is vreeslik bederf deur my Liefie en al die ander kosbare mense in my lewe.
Vir my is geskenke eintlik ‘n bysaak. Maar hierdie jaar se geskenke is vir my besonders omdat dit wys hoe goed my vriende my ken. Tussen die geskenke is ‘n lieflike rooi baadjie, kombuisgoed, boeke, skryfgoed, kunsgoed... alles goed wat iets van my, my belangstellings en die dinge wat my inspireer sê.
Gisteroggend sit ek (half broos na Saterdagaand...) in my pajamas op die bank en kyk weer na al my geskenke. Ek wil nie spesifieke geskenke uitsonder nie, maar een van die wat na aan my hart lê (reg langs die rooi baadjie), is die 2008-uitgawe van André P Brink se Groot Verseboek waarvan die drie bundels in ‘n oulike grysgroen blik verpak is.
Ek haal Deel 1 uit en maak dit lukraak so in die middel van die bundel oop. Tot my groot verbasing maak ek dit oop by een van my gunsteling Afrikaanse gedigte:
Et Praeterea Nihil – ID du Plessis
Met skeem’ring toe die vinke by die vlei
Die lug deurweef het met hul helder geel,
Het ek net vir ‘n oomblik my verbeel
Jy loop weer deur die riete saam met my;
Want alles was soos toe ons, sy aan sy,
Gehoor het hoe die windjie deur hul speel.
Ek wou die uur se vreugde met jou deel,
Ek wou by jou wat voorgegaan het bly.
Maar toe ek opkyk het die donkerblou
Van Nag se vleuels al om die vlei gevou.
Asof hy heel sy lewe wou verdroom,
Was daar een reier wat nog roerloos staan;
En in die ragwerk van ‘n wilkerboom
Die koue sekel van die wintermaan.
Vir my is geskenke eintlik ‘n bysaak. Maar hierdie jaar se geskenke is vir my besonders omdat dit wys hoe goed my vriende my ken. Tussen die geskenke is ‘n lieflike rooi baadjie, kombuisgoed, boeke, skryfgoed, kunsgoed... alles goed wat iets van my, my belangstellings en die dinge wat my inspireer sê.
Gisteroggend sit ek (half broos na Saterdagaand...) in my pajamas op die bank en kyk weer na al my geskenke. Ek wil nie spesifieke geskenke uitsonder nie, maar een van die wat na aan my hart lê (reg langs die rooi baadjie), is die 2008-uitgawe van André P Brink se Groot Verseboek waarvan die drie bundels in ‘n oulike grysgroen blik verpak is.
Ek haal Deel 1 uit en maak dit lukraak so in die middel van die bundel oop. Tot my groot verbasing maak ek dit oop by een van my gunsteling Afrikaanse gedigte:
Et Praeterea Nihil – ID du Plessis
Met skeem’ring toe die vinke by die vlei
Die lug deurweef het met hul helder geel,
Het ek net vir ‘n oomblik my verbeel
Jy loop weer deur die riete saam met my;
Want alles was soos toe ons, sy aan sy,
Gehoor het hoe die windjie deur hul speel.
Ek wou die uur se vreugde met jou deel,
Ek wou by jou wat voorgegaan het bly.
Maar toe ek opkyk het die donkerblou
Van Nag se vleuels al om die vlei gevou.
Asof hy heel sy lewe wou verdroom,
Was daar een reier wat nog roerloos staan;
En in die ragwerk van ‘n wilkerboom
Die koue sekel van die wintermaan.
No comments:
Post a Comment