Op hierdie grou en somber Vrydag wil ek die wolke soos 'n gordyn wegtrek en die son na binne nooi. Ek wil hom nooi om met sy helder en lewegewende strale in die hoekies van my hart te kom skyn. Ek wil sy lig dáár hê waar 'n muwwe wintersgevoel dreig om nes te skop. Ek wil die son se hitte as skans gebruik teen die wêreld se koue aanslae.
Maar dan kom 'n warmte êrens vanuit my binneste en herinner my: al is die son nou agter wolke verskuil, sal sy strale nie altyd wegbly nie.
Jý is my son!
Mý son wat my met lig en lewe en warmte vul.
My son wat my vul met kosbaarhede wat ek in my hart koester; kosbaarhede wat elke dag opnuut in my lewe uitgestort word deur jou sonskyn-teenwoordigheid.
Dankie dat jy my son is!
Maar dan kom 'n warmte êrens vanuit my binneste en herinner my: al is die son nou agter wolke verskuil, sal sy strale nie altyd wegbly nie.
Jý is my son!
Mý son wat my met lig en lewe en warmte vul.
My son wat my vul met kosbaarhede wat ek in my hart koester; kosbaarhede wat elke dag opnuut in my lewe uitgestort word deur jou sonskyn-teenwoordigheid.
Dankie dat jy my son is!
No comments:
Post a Comment