Vir’n baie lang tyd het ek myself op die more travelled pad bevind omdat ek diè een gekies het toe ek voor die vurk in die pad gestaan het. Soms het spyt my oorval juis omdat ek geweet het ek kan nooit teruggaan en oorkies nie. Maar ek het geweet dat ek die pad wat ek gekies het, moet stap en steeds die dinge rondom my moet raaksien (anders sou ek ook nooit die volgende vurk gesien het nie).
Gelukkig, soos die lewe maar maak, was daar weer 'n vurk (en het ek dit raakgesien). Diè keer kon ek kies om die een te vat wat by die less travelled pad aansluit. Dis so ongelooflik bevrydend om te weet dat al sal ek nooit die eerste deel van hierdie pad sien nie, ek uiteindelik op hom is! En dit maak die groot verskil.
Hierdie bevrydende keuse in my lewe het my laat besef hoe belangrik elke besluit is, omdat jy nooit kan teruggaan nie en nie weet wanneer jy eers weer ‘n afdraai-paadjie sal kry nie. En opnuut besef ek hoeveel van hierdie waarheid Robert Frost besef het toe hy in 1915 geskryf het Two roads diverged in a yellow wood…
Gelukkig, soos die lewe maar maak, was daar weer 'n vurk (en het ek dit raakgesien). Diè keer kon ek kies om die een te vat wat by die less travelled pad aansluit. Dis so ongelooflik bevrydend om te weet dat al sal ek nooit die eerste deel van hierdie pad sien nie, ek uiteindelik op hom is! En dit maak die groot verskil.
Hierdie bevrydende keuse in my lewe het my laat besef hoe belangrik elke besluit is, omdat jy nooit kan teruggaan nie en nie weet wanneer jy eers weer ‘n afdraai-paadjie sal kry nie. En opnuut besef ek hoeveel van hierdie waarheid Robert Frost besef het toe hy in 1915 geskryf het Two roads diverged in a yellow wood…
Annelie, dis great dat ek jou blog raak geloop het!! Ek leer baie!!! thanks
ReplyDeletehttp://mariag4g.blogspot.com