Gisteraand stap ek gou by my ou, leë woonstel in. Ek kyk om my rond, doen wat gedoen moet word en stap weer uit. Ek was baie verbaas oor my eie houding en gevoel – veral in vergelyking met hoe ek gevoel het toe ek Donderdag daar weggery het.
Donderdag het my hart gebreek terwyl al my meubels uitgedra is. My hart het gebreek oor vyf en 'n half jaar se herinneringe en ervarings. My hart het gebreek oor die mens wat ek in Casa Mia geword het. My hart het gebreek oor een van die grootste goed wat ek nog ooit op my eie gedoen het. My hart het gebreek oor dit wat ek agter moet laat.
Die feit dat ek so hartseer was, beteken nie dat ek nie wil weggaan nie. Want my hart het ook gejuig. My hart het gejuig van dankbaarheid oor die seën wat ek daar ontvang het en dat ek altyd so gelukkig en veilig daar was. En meer as enige iets anders, het my hart gejuig oor die toekoms.
Gisteraand stap ek gou by my ou, leë woonstel in. Ek kyk om my rond, doen wat gedoen moet word en stap weer uit. Ek het wel nog dankbaarheid ervaar oor my tyd daar, maar ek was nie meer hartseer nie, want ek het reeds afskeid geneem. Die hoofstuk is afgesluit en die nuwe het begin.
Die nuwe hoofstuk het met baie harde, maar bevredigende, werk begin. Woensdag het ek en Joyce behoorlik geswoeg om Maru Place skoon te kry. Ek het dit egter met vreugde gedoen; dit was vir my soos om 'n boek met skoon blaaie te bind waarin ek die nuwe hoofstuk van my lewe kan skryf. Blaaie waarop ek saam met my Liefie die woorde van ons liefde kan skryf en die kleurvolle prente van ons lewe kan verf.
Alhoewel die hoofstuk reeds begin het, sien ek baie uit na die dag wat ons kan skryf dat my Liefie my man geword het en saam met my in ons nuwe huis kom bly. Daardie dag is oor 94 dae!
Donderdag het my hart gebreek terwyl al my meubels uitgedra is. My hart het gebreek oor vyf en 'n half jaar se herinneringe en ervarings. My hart het gebreek oor die mens wat ek in Casa Mia geword het. My hart het gebreek oor een van die grootste goed wat ek nog ooit op my eie gedoen het. My hart het gebreek oor dit wat ek agter moet laat.
Die feit dat ek so hartseer was, beteken nie dat ek nie wil weggaan nie. Want my hart het ook gejuig. My hart het gejuig van dankbaarheid oor die seën wat ek daar ontvang het en dat ek altyd so gelukkig en veilig daar was. En meer as enige iets anders, het my hart gejuig oor die toekoms.
Gisteraand stap ek gou by my ou, leë woonstel in. Ek kyk om my rond, doen wat gedoen moet word en stap weer uit. Ek het wel nog dankbaarheid ervaar oor my tyd daar, maar ek was nie meer hartseer nie, want ek het reeds afskeid geneem. Die hoofstuk is afgesluit en die nuwe het begin.
Die nuwe hoofstuk het met baie harde, maar bevredigende, werk begin. Woensdag het ek en Joyce behoorlik geswoeg om Maru Place skoon te kry. Ek het dit egter met vreugde gedoen; dit was vir my soos om 'n boek met skoon blaaie te bind waarin ek die nuwe hoofstuk van my lewe kan skryf. Blaaie waarop ek saam met my Liefie die woorde van ons liefde kan skryf en die kleurvolle prente van ons lewe kan verf.
Alhoewel die hoofstuk reeds begin het, sien ek baie uit na die dag wat ons kan skryf dat my Liefie my man geword het en saam met my in ons nuwe huis kom bly. Daardie dag is oor 94 dae!
No comments:
Post a Comment