Vanselfsprekend? Of nie?

Ek besef oor en oor hoeveel dinge ek as vanselfsprekend aanvaar. As ek na myself en die mense om my kyk, sien ek soveel dinge wat ek bloot as ’n gegewe aanvaar. Ek deel graag ’n paar sulke dinge en wat ek nou daaruit leer. My wens is om met nuwe oë na hierdie, en soveel ander, dinge te kyk en te besef dat dit nie vanselfsprekend is nie.

* * *

Al was my ouma oud en het ek geweet dat sy nie vir ewig op aarde sal wees nie, het ek altyd gedink ons sal haar nog ’n rukkie langer by ons hê. Ek is spyt dat ek nie alles wat ek so graag met haar wou deel, vir haar vertel het nie. Daar is dinge in my lewe waaroor sy so verheug sou wees, maar ek het dit nooit vir haar gesê nie. Ek het geleer om nie die dag van more as vanselfsprekend te aanvaar nie. Elke dag is ’n genadegeskenk wat ek moet gebruik om my geliefdes te koester en my hart met hulle te deel.

* * *

’n Baie goeie vriend het vroeër vanjaar lewe – sy lewe! – gevier. Tien jaar nadat hy met kanker gediagnoseer is het hy op ’n reis gegaan om sy lewe en gesondheid te vier. Ek was saam met hom so dankbaar vir die gesonde jare agter die rug en die wonderlike toekoms wat wink. Hierdie week het ek egter verneem dat hy na al die jare weer kanker het en waarskynlik voor Kersfees die eerste chemoterapie sal kry. Ek het geleer om nie my gesondheid vanselfsprekend te aanvaar nie, omdat dit in ’n oogwink weggeneem kan word.

* * *

’n Vriendin en haar man gaan deur ’n baie moeilike tyd in hul huwelik en ek begin al meer wonder of die oorsaak nie juis is dat hulle mekaar na meer as 10 jaar as vanselfsprekend aanvaar nie. Ek wonder of hulle nie net begin aanvaar het dat dit altyd sal wees soos dit 10 jaar gelede was nie. Ek het geleer dat ek elke dag my geliefde moet waardeer en elke dag dankbaar moet wees vir wat hy vir my doen. Ek het geleer dat ’n verhouding iets is wat nie net vanself gebeur nie, maar waaraan ek elke dag doelgerig moet werk.